لائيسیته جمهوری پنجم فرانسه باز هم حجاب درد گرفت!
نوشته: نویدالسادات نبی پور
در شرایطی که سیستم آموزشی دولتی فرانسه در حال فروپاشیست، وزیر آموزش و پرورش فرانسه راه حلی بسیار خردمندانه برای معطوف نمودن نگاهها به سمتی دیگر اندیشید: مقصر دانستن لباس پوشیدن زنان مسلمان شهروند فرانسه!
این چه داستانی است؟ اسلام هراسی فرانسویها از کجا نشات میگیرد؟ آیا نمایه های اسلامی شکست فرانسویها را در جنگهای ضد استعماری الجزایر و تونس و مراکش بدانان یادآوری میکند؟ لذا روادری مشهور و آرمانهای «جمهوری پنجم» را به چالش میطلبد؟ شاید علم روانشناسی اجتماعی قادر باشد دریچه ای به درک تبعیض تنیده و نهادی شده علیه شهروندان مسلمان فرانسه بگشاید؟؟ پس آیا از مبارزان ضد استعماری شمال آفریقا بر علیه استعمار خشن و سرکوبگر فرانسه هم باید به گذشته های عمیقتری نگریست؟ به جنگهای صلیبی شاید؟؟ ...شوالیه های فرانسوی در فلسطین از کشته های مسلمین و یهودیان اورشلیم پشته ها ساختند..
نگارنده این سطور سکولاریسم اجباری را ماسکی بر اسلام هراسی نهادینه شده نه تنها در فرانسه بلکه بر کل مسیحیت همدست با استعمار سفید پوستان اروپای غربی میداند. اگر پای اسلام به میان بیاید این سکولاریسم خشن حتی مانعی نمیبیند تا «خوشنامی» مکارانه خودرا هم به خطر بیفکند..
با شروع مدارس هفته پیش وزارت آموزش و پرورش فرانسه پوشیدن «عبایه» را هم برای دانش آموزان دختر ممنوع کرد . عبایه نوعی روپوش بلند تا سر زانو است که گویا لباس سنتی زنان شمال آفریقا است. روسری اسلامی را که سالهاست این دول متمدن فرانسه ممنوع کرده است... و این در حالیست که سیستم مدارس دولتی فرانسه مانند بقیه کشورهای اروپای غربی تحت مشکلات ساختاری متعددی قرار دارد . ازجمله با کاهش چشمگیر دستمزدهای ناکافی معلمان، افول ارزش اجتماعی شغلی معلمان، شرایط سخت کار، کلاسهای پر جمعیت، اضطراب و افسردگی در کادر آموزشی روبروست.
.
مفهوم سکولاریسم به معنای مرزبندی دقیق بین دولت و حوزه خصوصی اعتقادات در قانون اساسی فرانسه تعریف شده و شهروندان ودولتها را به این تعریف ملزم می کند. خواننده دچار اشتباه نشود در جمهوری پنجم فرانسه «شآن نزول» این دستورات غلّا ذ و شدّاد البته صد البته برای محافظت از افراد در برابر نفوذ دولت، و دولت در برابر نفوذ مذهبی طراحی شده است. به اعتراف نشریه انگلیس تایمز اما در سال های اخیردر فرانسه به طور فزاینده ای بر عکس این هدف از این دستور قانون اساسی سو استفاده شده است: تجاوز هر چه بیشتر به حوزه خصوصی شهروندان مسلمان: از کدهای لباس گرفته تا نیازهای غذایی، و خلاصه هر راه و رسمی که بوئی از اسلام در آن ظن بره شده باشد دموکراسی ستایش شده فرانسه در سال‌های اخیر به دنبال ممنوعیت هر یک از این موارد بوده است.
در حالی که رئیس جمهور مکرون اصرار میورزد است که مشکل اسلام نیست(!) بلکه رد اصول جمهوری خواهان است. اما تمرکز لفاظی و سیاسی دولت او خلاف این ادعا را اثبات میکند. از بحث‌های بی‌وقفه و خسته کننده وغیر تخصصی و نژاد پرستانه در مورد حجاب، بحث‌های پیرامون کلاس شنا ی اختصاصی زنان، تا وزیر کشور که تظاهر به شوکه شدن از «راهروهای قومی» در سوپرمارکت‌ها میکند، عادات زندگی مسلمانان به عنوان نمونه‌هایی از «تجزیه‌طلبی» که دولت با تروریسم مرتبط میکند تبلیغ میشود.
لازم به یاد آوری است که در همه جوامع غربی استخر، کتابخانه، کلینیکها و استادیومهای زنانه از دستاوردهای جنبش فمینیستی محسوب میشود ، اما اگر زنان مسلمان چنین خدماتی را از شهرداریها توقع داشته باشند فورا طینت سرکوبگر اسلام به آنان یادآوری شده و لزوم فرستاده شدن آنان به کلاسهای آزادی زنان مطرح میشود.
کشور ، دولت و مردم فرانسه تا آنجا در مسلمان آزاری پیش رفته اند که دستگاه معلوم الحالی مانند عفو بین‌الملل را به صدا درآورده اند. در گزارشی با عنوان «تبعیض علیه مسلمانان: دولت باید واکنش نشان دهد»، «انهادهای دولتی خصمانه و گفتمان تبعیض‌آمیز» علیه مسلمانان را محکوم کرد و سخنرانی وزیر کشور را برجسته کرد که در آن آزادی‌های مذهبی بسیار اساسی از جمله نماز و روزه را به عنوان رد اصول جمهوریت برشمرد تا آنجا پیش رفت که گذاشتن ریش را به عنوان "نشانه های رادیکال شدن"ذکر کرد .
به نقل از امام مسجد پاریس که مسجدش بر اساس قانون وضعیت اضطراری پس از سال 2015 مورد حمله قرار گرفت، او میگوید : «بدترین قسمت این است که ما احساس میکنیم که هر روز به خاطر دین و آنچه به یاد فرانسویها میآورد تنبیه میشویم ، در فضای ترس و هراس زندگی میکنیم.. عدم تمایل دولت به تمایز اشکال عادی اعمال مذهبی از اشکال افراط گرایی، میلیون ها مسلمان فرانسوی را هدف عادی حملات تبعیضی و سرکوبهای نژادی قرار میدهد»..آری فرانسویان خیلی «نایس» هستند تا آنجا که پای مسلمانان به میان نیاید.
نوشته: نویدالسادات نبی پور
در شرایطی که سیستم آموزشی دولتی فرانسه در حال فروپاشیست، وزیر آموزش و پرورش فرانسه راه حلی بسیار خردمندانه برای معطوف نمودن نگاهها به سمتی دیگر اندیشید: مقصر دانستن لباس پوشیدن زنان مسلمان شهروند فرانسه!
این چه داستانی است؟ اسلام هراسی فرانسویها از کجا نشات میگیرد؟ آیا نمایه های اسلامی شکست فرانسویها را در جنگهای ضد استعماری الجزایر و تونس و مراکش بدانان یادآوری میکند؟ لذا روادری مشهور و آرمانهای «جمهوری پنجم» را به چالش میطلبد؟ شاید علم روانشناسی اجتماعی قادر باشد دریچه ای به درک تبعیض تنیده و نهادی شده علیه شهروندان مسلمان فرانسه بگشاید؟؟ پس آیا از مبارزان ضد استعماری شمال آفریقا بر علیه استعمار خشن و سرکوبگر فرانسه هم باید به گذشته های عمیقتری نگریست؟ به جنگهای صلیبی شاید؟؟ ...شوالیه های فرانسوی در فلسطین از کشته های مسلمین و یهودیان اورشلیم پشته ها ساختند..
نگارنده این سطور سکولاریسم اجباری را ماسکی بر اسلام هراسی نهادینه شده نه تنها در فرانسه بلکه بر کل مسیحیت همدست با استعمار سفید پوستان اروپای غربی میداند. اگر پای اسلام به میان بیاید این سکولاریسم خشن حتی مانعی نمیبیند تا «خوشنامی» مکارانه خودرا هم به خطر بیفکند..
با شروع مدارس هفته پیش وزارت آموزش و پرورش فرانسه پوشیدن «عبایه» را هم برای دانش آموزان دختر ممنوع کرد . عبایه نوعی روپوش بلند تا سر زانو است که گویا لباس سنتی زنان شمال آفریقا است. روسری اسلامی را که سالهاست این دول متمدن فرانسه ممنوع کرده است... و این در حالیست که سیستم مدارس دولتی فرانسه مانند بقیه کشورهای اروپای غربی تحت مشکلات ساختاری متعددی قرار دارد . ازجمله با کاهش چشمگیر دستمزدهای ناکافی معلمان، افول ارزش اجتماعی شغلی معلمان، شرایط سخت کار، کلاسهای پر جمعیت، اضطراب و افسردگی در کادر آموزشی روبروست.
.
مفهوم سکولاریسم به معنای مرزبندی دقیق بین دولت و حوزه خصوصی اعتقادات در قانون اساسی فرانسه تعریف شده و شهروندان ودولتها را به این تعریف ملزم می کند. خواننده دچار اشتباه نشود در جمهوری پنجم فرانسه «شآن نزول» این دستورات غلّا ذ و شدّاد البته صد البته برای محافظت از افراد در برابر نفوذ دولت، و دولت در برابر نفوذ مذهبی طراحی شده است. به اعتراف نشریه انگلیس تایمز اما در سال های اخیردر فرانسه به طور فزاینده ای بر عکس این هدف از این دستور قانون اساسی سو استفاده شده است: تجاوز هر چه بیشتر به حوزه خصوصی شهروندان مسلمان: از کدهای لباس گرفته تا نیازهای غذایی، و خلاصه هر راه و رسمی که بوئی از اسلام در آن ظن بره شده باشد دموکراسی ستایش شده فرانسه در سال‌های اخیر به دنبال ممنوعیت هر یک از این موارد بوده است.
در حالی که رئیس جمهور مکرون اصرار میورزد است که مشکل اسلام نیست(!) بلکه رد اصول جمهوری خواهان است. اما تمرکز لفاظی و سیاسی دولت او خلاف این ادعا را اثبات میکند. از بحث‌های بی‌وقفه و خسته کننده وغیر تخصصی و نژاد پرستانه در مورد حجاب، بحث‌های پیرامون کلاس شنا ی اختصاصی زنان، تا وزیر کشور که تظاهر به شوکه شدن از «راهروهای قومی» در سوپرمارکت‌ها میکند، عادات زندگی مسلمانان به عنوان نمونه‌هایی از «تجزیه‌طلبی» که دولت با تروریسم مرتبط میکند تبلیغ میشود.
لازم به یاد آوری است که در همه جوامع غربی استخر، کتابخانه، کلینیکها و استادیومهای زنانه از دستاوردهای جنبش فمینیستی محسوب میشود ، اما اگر زنان مسلمان چنین خدماتی را از شهرداریها توقع داشته باشند فورا طینت سرکوبگر اسلام به آنان یادآوری شده و لزوم فرستاده شدن آنان به کلاسهای آزادی زنان مطرح میشود.
کشور ، دولت و مردم فرانسه تا آنجا در مسلمان آزاری پیش رفته اند که دستگاه معلوم الحالی مانند عفو بین‌الملل را به صدا درآورده اند. در گزارشی با عنوان «تبعیض علیه مسلمانان: دولت باید واکنش نشان دهد»، «انهادهای دولتی خصمانه و گفتمان تبعیض‌آمیز» علیه مسلمانان را محکوم کرد و سخنرانی وزیر کشور را برجسته کرد که در آن آزادی‌های مذهبی بسیار اساسی از جمله نماز و روزه را به عنوان رد اصول جمهوریت برشمرد تا آنجا پیش رفت که گذاشتن ریش را به عنوان "نشانه های رادیکال شدن"ذکر کرد .
به نقل از امام مسجد پاریس که مسجدش بر اساس قانون وضعیت اضطراری پس از سال 2015 مورد حمله قرار گرفت، او میگوید : «بدترین قسمت این است که ما احساس میکنیم که هر روز به خاطر دین و آنچه به یاد فرانسویها میآورد تنبیه میشویم ، در فضای ترس و هراس زندگی میکنیم.. عدم تمایل دولت به تمایز اشکال عادی اعمال مذهبی از اشکال افراط گرایی، میلیون ها مسلمان فرانسوی را هدف عادی حملات تبعیضی و سرکوبهای نژادی قرار میدهد»..آری فرانسویان خیلی «نایس» هستند تا آنجا که پای مسلمانان به میان نیاید.